maandag 30 juni 2008

gat

Na alle drukte en hectiek van de afgelopen maanden zijn we in een diep gat gevallen:) ineens was er niets meer te doen, en het valt nog niet mee om van rennen, vliegen, draven ineens om te schakelen naar helemaal niets. Jelle had het ook moeilijk met het afscheid van zijn klasgenoten. Gelukkig was hij niet de enige, binnen een dag was er een 'groep 8 for ever' hyves! Afgelopen weekend is hij met Rijkjan een weekendje naar Rotterdam geweest. Daar speelden de heren hockeyers om de Champions Trophy, en de dames speelden een 4-landen toernooi. Mooiere kans om zoveel top-hockeyers aan het werk te zien krijg je niet snel (OK, in Peking misschien ...)
Jelle heeft in elk geval met volle teugen genoten. Niet alleen van de wedstrijden, ook van alle winkeltjes met hockeyspullen (hij heeft voor een prikkie een nieuwe stick gescoord, plus nieuwe hockeyschoenen en een trainingspak), de merchandising (z'n oude stick is geheel gratis voorzien van een nieuwe grip, en gepimpt met een sticker van het herenteam en zijn eigen naam) en de clinic onder leiding van Taeke Taekema, het Nederlandse strafcornerkanon.
En omdat Sjoerd en Ids zaterdag zijn vertrokken voor een hele week scoutingkamp had ik het rijk alleen en heb ik eindelijk weer eens lekker kunnen scrappen. Daar was het de laatste maanden nauwelijks van gekomen. Ik ben eerst maar eens mijn werkplek op gaan ruimen, en ben toen aan de slag gegaan met een pakket Archaic van BasicGrey. Een prima papierlijn voor stoere jongensfoto's, en ik heb er dan ook 5 lo's mee gemaakt, geen slechte score voor een zondagje scrappen!

Een dagje Artis met opa en oma:


Ids op school:


En mijn eigen lieverdje bij het beeldje van het 'Lieverdje' op het Spui in Amsterdam:

woensdag 25 juni 2008

het vervolg

Het feest is achter de rug. Volgens Jelle was het een topfeest, dus ik denk dat we het goed gedaan hebben. Er is veel gegeten, veel gedanst en geschuifeld, marshmallows geroosterd en nog veel meer.



En nu zijn we alweer een paar dagen verder. We hebben een boom geplant, het afscheidscadeau van groep 8 voor de school, en gisteravond was de musical en afscheidsavond. Een emotionele avond moet ik zeggen, niet alleen voor mij maar toch ook wel voor Jelle. Want hoewel hij veel zin heeft in de brugklas, en het hele jaar heeft geroepen dat hij niet kon wachten tot hij van school af ging wordt het nu toch wel erg definitief. Met veel kinderen heeft hij 8 jaar in de klas gezeten, en ze hebben een geweldig laatste jaar achter de rug, met een top-meester. Vandaag gaan ze nog 1x naar school, om dan via een glijbaantje voor de laatste keer de school te verlaten. Weer tranen vrees ik.....
En dan lekker vakantie, 6 weken niet op de klok kijken en rustig aan doen, ik heb er zin in!

zaterdag 21 juni 2008

Ben ik een coole moeder?

To be or not to be, that's the question..... Morgen geeft Jelle een klassenfeest. Om zijn verjaardag alsnog te vieren, en om afscheid te nemen van al zijn klasgenoten van groep 8. Nou ben ik nooit zo'n ster geweest in het geven van geweldige kinderfeestjes. Het soort waarbij alle spelletjes, traktaties en versieringen keurig in het thema passen, en waarbij de kinderen er niet aan denken zich te gaan vervelen of te gaan lopen klieren. Leve de ballenbak en de bioscoop zeg ik altijd maar!
Maar geloof me, kinderpartijtjes zijn een peuleschil vergeleken bij een klassenfeest voor 12-jarigen. Het moet vooral een cool feest worden, zoveel is zeker. Maar hoe dat precies moet? Jelle weet het zelf ook niet allemaal, maar wat hij wel weet is het volgende:
1: ouders mogen zich nergens mee bemoeien, alleen 'varie' roepen tijdens het schuifelen
2: ouders mogen zich nergens mee bemoeien, alleen drankjes inschenken
3: ouders mogen zich nergens mee bemoeien, alleen hamburgers barbequen en popcorn maken
4: kleine broertjes mogen zich nergens mee bemoeien en moeten bij hun ouders blijven (die zich ook vooral nergens mee moeten bemoeien)

Het komt er dus op neer dat ik me nergens mee bemoei. En dan ben ik een coole moeder. Volgens mij klinkt dat een stuk makkelijker dan het is.....

Wordt vervolgd!

vrijdag 13 juni 2008

oranjekoorts?

Ik niet hoor, het hele voetbalgebeuren is aan mij absoluut niet besteed. Maar ja, met 4 mannen is huis........
Sjoerd had nog een partijtje tegoed, voor zijn verjaardag in april, en de enige avond die we er voor de vakantie nog in konden passen was vanavond. Hij wilde er een filmavond van maken, maar ja, er was voetbal. Dus het werd een oranjefeestje. En nu zit ik hier, terwijl achter mij 6 jongens op een toeter blazen, omdat het 1-0 staat. IK ga nog maar wat bitterballen bakken. Het wordt vanzelf half 11......

woensdag 11 juni 2008

Wonder woman en haar clipbord

Vrijdagochtend 10 uur. De oppas, beter bekend als mam en oma, arriveert. Ik gooi m'n tas in de auto en rij naar Amsterdam. Als ik bij Scrapbookmate binnenkom word ik begroet door 4 Engelse SAGA-gangers, die ons komen helpen met de laatste kits. Ik check de kits van Stacy, die zijn klaar, alleen voor Engeland waren er niet genoeg giftbags, maar dat zien we volgende week wel. De kits voor Nellie zijn gisteravond afgemaakt door Ania, die tot 10 uur 's avonds bezig is geweest. Alleen.... de pennen voor Nellie zijn er nog steeds niet. Gisteravond zijn gelukkig wel de albums voor Melodee binnengekomen, op het laatste nippertje maar goed. Nu die pennen nog. Eerst maar eens bellen. Geen nieuws. Dan belt Nellie. We bedenken een noodplan. Telefoon. De pennen zijn gelocaliseerd, ze staan bij de vervoerder in Weesp. Geen nood, Emil is met de truck onderweg van Noordwijk en hij zal de spullen ophalen. Dan kan ik eruit zoeken wat ik nodig heb en dat mee naar Noordwijk nemen. Ik vul ondertussen de laatste toolkits, snij papier en karton voor de make&takes en sorteer 240 handouts voor Karen Burniston. 12 uur. Nog steeds geen pennen. Emil waar blijf je? Onze Engelse hulp is inmiddels onderweg naar Noordwijk, en ook de meiden van kantoor zijn vertrokken, met de enveloppen voor alle deelnemers. Het wordt stil. 1 uur. Nellie belt, de kits zijn er niet. Lichte paniek, zijn die dan niet vanmorgen als eerste met de truck meegegaan? Ik ren naar beneden, en vind de kar van Nellie. Met de kits. Niets aan de hand, ik zet 2 dozen en Nellies toolkit in mijn auto, als die pennen straks komen neem ik alles mee. Maar waar blijft die truck toch? Kwart voor 2. Eindelijk, daar is Emil. In de vrachtwagen staat een pallet vol dozen. De moed zinkt me in de schoenen. Voordat ik daarin die pennen gevonden heb.... gelukkig zitten ze net niet in de onderste doos. Even na 2 uur kan ik dan toch vertrekken, en ik bel Nellie om haar te laten weten dat ik eraan kom. Er staat file, en het duurt langer dan ik dacht, maar om kwart voor 3 ben ik eindelijk in Noordwijk. Nellie staat al met een karretje te wachten. Scrapaganza kan beginnen......
Nadat ik heb ingecheckt ga ik naar de vip-room, of teacherslounge. Daar heerst stress, want Theresa Collins is zoek. Ik begin maar met het controleren van de postkarren met kits. Alles lijkt er te zijn, en ik zoek de make&take dozen eruit om ze naar de grote cropzaal te brengen. Ik mis een doos. En zijn de canvassen voor Jen Star wel meegekomen? en waar zijn trouwens alle handouts? Ik maak een lijstje voor Emil, hij zal vandaag nog wel 2x op en neer moeten rijden met de truck, en in alle haast zijn we nog wel meer dingen vergeten. Ondertussen komen de vragen. Hoe laat is mijn class, welk lokaal, wie is mijn TA? Ik heb een clipbord mee, met alle schema's, materiaallijsten en een plattegrond van het hotel. Ik geloof dat ik de enige ben met die informatie, want al snel weet iedereen mijn clipbord te vinden. Ik loop heel wat rondjes, los links en rechts probleempjes op, beantwoord vragen en stort vrijdagavond laat in. Flinke buikpijn, overgeven en een nacht nauwelijks slapen. Zaterdag om 1/2 7 gaat de wekker (Nellies mobiel)want om 7 uur moet ik voor Melodee het lokaal openen en helpen om spullen klaar te zetten. Gisteravond is zij druk bezig geweest om een nieuw voorbeeld te maken omdat we een iets ander album gebruiken. Het ontbijt maakt gelukkig veel goed, heerlijke broodjes, roereieren en vers fruit, mmmmmm...... Maar het volgende probleem dient zich alweer aan: Melodee heeft een beamer nodig en je raadt het al: die staat nog bij SBM. Uit eindelijk besluiten we er 1 van het hotel te huren, en om 1/2 9 kan Melodee's class beginnen. Eerst moet ik Jen nog helpen, want haar lokaal zit nog op slot, en zijn die canvassen er nou? Het kost wat zoeken, maar de canvassen zijn er gelukkig. Zo gaat het de hele dag door. Mijn clipbord begint beroemd te worden. 's Avonds wordt ik verrast met een cadeautje: Wonder Woman stickers! Helaas plakken ze niet meer......:)
We eten heerlijk (Italiaans buffet) en gaan dan weer aan de slag. 's Avonds na de loterij krijg ik van Carrie een wodka-jus, en ik moet zeggen, ik heb er heerlijk op geslapen! Zondag doen zich gelukkig geen grote rampen meer voor (afgezien van die handouts....) en om een uur of 4 kan ik naar huis, naar de knuffels van mijn mannen en m'n eigen bed.
Het was een ongelofelijk druk en vermoeiend, maar ook gezellig en inspirerend weekend. Iedereen bedankt, voor het gezelschap, het lachen, het uitlenen van heattools, de extra hulp bij Melodee's workshops, de inspiratie (CD!) en wat al niet meer!